عدالت امام جماعت در نظر مراجع

یکی از موضوعاتی که متوجه شده ام برخی از دوستان به طور اشتباه متوجه شده اند بحث عدالت امام جماعت است.

امام خمینی در کتاب چهل حدیث در شرح حدیث بیست و پنجم این کتاب می فرمایند:

"و از شـئون وسـوسه یکى اقتدا نکردن به کسانى است که به حکم نص و فتوا محکوم به عدالت هستند و ظاهر آنها صالح و به اعمال شرعیه مواظب هستند و باطن آنها را خداوند عالم است و تفتیش از آن لازم است ، بلکه جایز نیست ، با این وصف ، شخص وسواسى را شیطان مـهـار مـى کـنـد و در گـوشـه مسجد از جماعت مسلمین کناره گرفته فرادى نماز مى خواند! و مـعـلل مـى کـنـد عـمـل خـود را بـه ایـنـکـه شـبـهـه مـى کـنـم بـه دلم نمى چسبد! ولى در عین حال از امامت مضایقه ندارد! با آنکه کار امامت سخت تر و جاى شبهه در آن بیشتر است ، ولى چون موافق هواى نفس است در آن شبهه نمى کند!"

و نظر مراجع عالیقدر در پاسخ به سوال " آیا عدالت امام جماعت برای مامومین باید اثبات گردد؟ "

گزینه های سبز رنگ فتواهایی است که با استناد به آنها اقامه نماز جماعت به راحتی امکان پذیر می باشد.

آیت الله مکارم شیرازی : عدالت امام جماعت شرط است منتها اثبات عدالت از طرق مختلف امکان پذیر است. مثلا امام جماعتی در مسجد معروف شهر ایستاده و افراد ظاهرالصلاحی به او اقتدا کرده اند، این مقدار کافی است.

آیت الله مظاهری :باید به عدالت او اطمینان داشته باشند و اطمینانی که عموم مردم به روحانیت دارد کافی است.

آیت الله نوری همدانی : بدون احراز عدالت، جماعت صحیح نیست و در احراز عدالت حسن ظاهر کفایت مى‌کند.یا با شهادت دو  نفر یا شیوع بین چند نفر به عادل بودن امام یا به گفته کسی که اطمینان به عدالت امام پیدا کنیم یا خودمان از طریقی به اطمینان برسیم.

آیت الله سیستانی : مهم در امام جماعت احراز عدالت وصحت قرائت است و عادل کسى است که کارهایى را که بر او واجب است بجا آورد ، و کارهایى را که بر او حرام است ترک کند . و نشانه عدالت این است که در ظاهر شخص خوبى باشد ، که اگر از اهل محل یا همسایگان، یا کسانى که با او معاشرت دارند حال او را بپرسند ، خوبى او را تصدیق نمایند .

آیت الله وحید خراسانی : باید عدالت امام برای مأموم به علم یا اطمینان یا حجت شرعیه ثابت شود و الا نماز با اقتدا به او صحیح نیست و عادل کسى است که کارهایى را که بر او واجب است به جا آورد و کارهایى که بر او حرام است ترک کند ، و نشانه عدالت این است که در ظاهر شخص خوبى باشد که اگر از اهل محلّ یا همسایگان او یا کسانى که با او معاشرت دارند حال او را بپرسند خوبى او را تصدیق نمایند.چنانچه بدون ثابت شدن عدالت اقتدا کرده اید باید قضاء نمایید.